jenerik akiyor. ama dur. yoksa?

yazacak bir seyi kalmayinca insan, hele de mektup yazilmayan zamanlara gelindiyse, yazmaz olur biter. amerikayi yeniden kesfetmiscesine kopukler sacmaya gerek yok su durumda, fin denir cekilir. ama ikinci kez acmak ister perdeyi. zamani gelirse... neden olmasin?

vapurlar / blues

chicago'da yalniz bir gece, bir yanlis yapmali bari onu dogru yapmali.

benciller yasar diyor kulagimdaki muzik, o kadar bastan savma okumusum ki son okudugum iki sayfada yazanlara dair en ufak fikrim yok. hava kararsa da insanlari parktan uzaklassa diye dusundugumu fark ediyorum. bir cocuk agliyor sonra, iki kolundan cekistiren kadinlar. kulagimda hala badlik amiri, hala kitabim elimde. universite isimleri hucum ediyor aklima, nefes almak kadar dogal bir rutin icinde. niye badlik amiri dinlemeye baslamistim diye merak ediyorum bir ara, belki duman belki ruzgardan diye acikliyorum kendi kendime. simdi soyle bana, kendimi bastiracak degil miyim?